یکی از مشکلاتی که درسازمانهای ایران با آن روبه رو هستیم سیل بسیاری از مدیران با تجربه و غیر کارآمد می باشد که اجازه ورود مدیران جوان و کارآمد را نمی دهند.
در این زمینه یکی از سخنرانان برجسته مدیریت حکایتی دارد که بسیار جالب و درس آموز است او بیان می کند که در سال 2007 ملاقات غیرمنتظره‌ای با استفان کاوی داشتم.
استفان کاوی به او می گوید که به یکی از سخنرانی‌هاش گوش داده و درخواست می کند که در مؤسسه او دوره‌های آموزشی برای مدیران برگزار کند.
او با شگفتی به استفان می گوید: “هر چند باعث افتخار من است که در مؤسسه شما تدریس کنم، اما احساس می‌کنم که برای این کار، بسیار جوان و بی تجربه هستم”
استفان کاوی درجواب ، اصل گرانبهایی را به همه آموزش می دهد و دیدگاه ما را برای همیشه نسبت به ماهیت آموزش و تجربه، تغییر می دهد.
او می گوید : “در خصوص اهمیت تجربه اغراق صورت گرفته است. برخی از افراد می‌گویند که 20 سال تجربه دارند، اما در حقیقت آنها فقط یک سال تجربه دارند که بیست سال آن را تکرار کرده‌اند.”
نمی توان سنجید اما نسنجیده عمل کرد بسیاری از مدیران بعد از سال ها کار دچار روزمرگی شده و مدیریت سازمان خود را رها می کنند و از سوی دیگر بسیاری از مدیران تازه کار به دلیل نداشتن تجربه در زمان های حساس تصمیم های اشتباه می گیرند.
در این روزها که پیشرفت های تکنولوژی در کار و زندگی سرعتی خیره کننده ای به خود گرفته ، مدیری موفق تر خواهد بود که از تکنولوژی های جدید استفاده کرده و به یادگیری تکنیک های جدید روی خوش نشان دهد.
امتناع از آموزش های جدید می تواند کار آرایی مدیر یک سازمان را نسبت به مدیران دیگر سازمان پایین آورده و باعث شکست کار و پروژه ها شود.
مدیران باید به صورت مداوم روش های جدید را فراگرفته و آنها را اجرا و آزمایش کنند و آن ها را در اداره مجموعه خود به کار گیرند.
اگر مدیری خود را با شرایط روز همراه نکند سرنوشتی جزء نابودی سازمان و خود در پیش نخواهد داشت. از سوی دیگر یک مدیر باید علاوه بر خود با ارائه تسهیلاتی زمینه آموزش های جدید برای کارکنانش را فراهم کند تا سازمانش از نظر آشنایی با تکنولوژی های نوین در جایگاه مناسبی قرار داشته باشد.
این کار ممکن است در کوتاه مدت هزینه هایی را برای مجموعه به همراه داشته اما در بلند مدت باعث چندبرابر شدن کارایی سازمان می شوداینکه فکر کنیم چون مدیری با تجربه هستیم پس بهترین عملکرد را خواهیم داشت نه تنها ما را از هدف دور کرده بلکه موجب می شود استعدادهای جوان هم از میدان رقابت دور بمانند.
